Krótkie historie – Paryż lat 70-tych

Paryż lat 70-tych

Czasem warto się porównać, wybrać jakąś perspektywę czasu. Nawet jeśli porównanie wydaje się na pierwszy rzut oka chybione, być może jednak okaże się trafne i inspirujące dla ogarnięcia własnej rzeczywistości. No więc, jaka była Francja i Paryż w latach 70-tych?

W latach 70-tych po raz pierwszy poniedziałek jest dniem pracującym dla sklepów, gdyż do tej pory przysługiwały dwa dni wolne.  Wybucha pożar i doszczętnie płonie słynne Bateau-Lavoir, tym samym zamykając historię artystycznej bohemy Montmartre’u. Nad  brzegiem Sekwany przesiadują hipisi i beatnicy, Rolling Stones triumfują w Palais de Sport, a media utrwalają kondukt pogrzebowy de Gaulle’a. Kobiety ubierają się w szorty i zaczyna się skandal obyczajowy. Mówi się dużo o moralności, dochodzą też buty na koturnach, długie spódnice, poncho i publiczne opalanie z gołym biustem. Pojawiają się subkultury, punk i skateboard. Brzmi Hare Kryszna przez kościołem de la Madeleine. Protestują studenci, odbywają się demonstracje, m.in.: przeciwko wojnie w Wietnamie, nierówności społecznej oraz za aborcją i prawami kobiet, przeciwko reżimowi w Iraku, jak i przeciwko (lub za) reformom szkolnictwa. Wszyscy są oburzeni, że cena bagietki została podwyższona do 1,15 F. Pojawia się też silny ruch społeczny tych, którzy nie chcą już myśleć, bo chcą się tylko bawić, równocześnie pojawiają się pierwsi wykluczeni z rynku pracy i coraz więcej jest też bezdomnych w wieku mniej niż 26 lat. Francuzi stają przed problemem graffiti, jak i potrzebą czystszego miasta, psich kup i dzikich reklam. Motocykliści siłą reklamują liczne roszczenia. Jacques Mesrine – symbol gangsterskiej bezkarności zostaje zabity przez policję.

Paryż powoli styl Haussmanna zamienia na wielkie, przeszklone biurowce, mnożą się wysiedlenia lokatorów z kamienic przeznaczonych dla wizjonerskich deweloperów, mnożą się też spekulacje nieruchomościami. Na paryskiej ulicy St Anne pojawia się nocny świat prostytucji męskiej. Znikają autobusy miejskie tzw.: platformy, zastępowane przez nowy model. Zgromadzenie Narodowe zatwierdza pierwsze płatne parkingi w mieście, zwiększa się liczba samochodów i pojawiają się problemy z obwodnicami. Wchodzą mandaty za złe parkowanie, zwiększa się też kontrole w metrze, gdzie wkrótce człowieka zastępują maszyny. Wchodzi nowoczesność. Wyburzone zostają słynne Hale paryskie, aby odkorkować Paryż i nie straszyć przeszłością. Pierwsi emigranci z Antyli przybywają do dzielnicy Goutte d’Or i powstaje Muzeum d’Orsay. We Francji zaczyna ponownie obowiązywać czas letni, tak jak obowiązywał przed wojną, zaś latem 1976 panuje wielka susza. Prawicowy Front Narodowy zdobywa poparcie księdza Marcela Lefebvre’a, oskarżonego o propagowanie nienawiści rasowej, trwają liczne protesty w obronie wiary. Jednocześnie, część mieszkańców Paryża ucieka na przedmieścia z powodu rosnących cen.

Dziś życie pisze ciąg dalszy scenariusza. Na przykład, wtedy wybudowane Hale właśnie zostały ponownie zburzone (nigdy się nie przyjęły), a na ich miejsce buduje się takie, które nawiązują swoim stylem do przeszłości.