Kultura – Emocje
Za każdym razem, kiedy jestem gdzieś za granica obserwuję uważnie ten inny świat. Przyglądam mu sią pod różnymi kątami. Czasami mnie interesuje, jak ten inny świat radzi sobie z emocjami, z coraz bardziej pędzącym życiem, utrzymaniem porządku w zwykłych, codziennych sprawach, kiedy ze sobą stykają się ludzie. Na ulicy, w metrze, w miejscach publicznych. Jak emocje są rozkładane systemowo, a także jak w wyniku małych, prostych i zapobiegawczych akcji? Dziś zauważyłam, że po ulicach Paryża krążą ciężarówki poczty francuskiej z napisem “Uśmiechnij się, w tym samochodzie jest być może list miłosny do ciebie” i wszyscy się uśmiechają, nikt się nie denerwuje, że samochód zastawił na chwilę wjazd tu i ówdzie.
Być może to chwilowe, przestanie oddziaływać impuls wywołujący uśmiech i znów pojawi się zdenerwowanie na zastawiającego wszystko i spowalniającego ruch kuriera. Na myśl przychodzi mi od razu także film Pedro Almodovara, “Dzikie historie” czyli film o tym, co się stanie, jak nam puszczą nerwy. Podczas prowadzenia samochodu, w rozmaitych kolejkach czy też w sytuacjach rodzinnych wymykających się spod kontroli. Warto się też być może zastanowić jak wypadamy w konfrontacji z innymi narodowościami jeśli chodzi o radzenie sobie ze stresującymi sytuacjami.
Odwrotność sytuacji przedstawia film, który aktualnie można zobaczyć na ekranach kin we Francji. “Je suis ŕ vous tout de suite” czyli “Natychmiast jestem do waszej dyspozycji” i historia o tym, jak można popaść w nerwice uprzejmości i jakie z tego mogą wynikać konsekwencje. Jak to jest z tymi emocjami?
EK
