Znaki odkrywców i świadomości
“Paryż wart jest mszy” miał powiedzieć Henryk IV, który przeszedł na katolicyzm, aby zostać królem Francji i tym samym Paryż uczynił stolicą swego kraju. Fakt ten przypomina Ulrich Wickert, dziennikarz i pisarz niemiecki, analizując pod koniec XX wieku stosunki pomiędzy Francją i Niemcami we wspólnej Europie. Ta analiza z lat 90-tych (poprzez pryzmat Paryża) daje dziś ciekawą perspektywę na aktualną sytuację polityczną.
Ta perspektywa miesza się także ze spojrzeniem bardziej aktualnym. Peter Sloterdijk, niemiecki filozof, przygląda się niewidzialnym granicom Zachodu. Zachód jawi się jako miejsce zamieszkane przez zwycięzców globalizacji, niedostępne dla nowych osadników. Każdego dnia media donoszą o kolejnych ludziach próbujących dostać się do tego Eldorado. Ponoć aż do XVI wieku słowo “odkrywać” oznaczało jedynie zdjęcie zasłony z czegoś, jakiegoś przedmiotu, ukazanie tego, co już znane. Wraz z ludzką ekspansją rozszerzyło się o znalezienie tego, co nieznane. Mapy kartograficzne stały się zabezpieczeniem tego, co zostało znalezione (patrz “odkryte”), wejściem w posiadanie.
Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że język zachowań i interpretacji ludzkiej został w dużej części stworzony przez “odkrywcę nieświadomości” – Zygmunta Freuda. Wspaniałomyślnie zapełnił on więc także i białe plamy naszej psychiki, dając instruktaż oraz grupę gotowych znaków i pojęć. Skolonizował nas, zakreślił granice linijką, ale dziś to już wiadomo. Jak jednak przez ten z góry ukształtowany pryzmat świadomości przyglądać się aktualnym znakom odkrywców?
“Krótkie historie” – nowy cykl iOlecko. Cykl, w którym zgodnie z tytułem będą publikowane krótkie opowieści nie tylko o naszym mieście. Do rozważania, dyskusji, polemiki. Wszelkie opinie mile widziane.
